سال نو کم کم تو راه و همه احتمالا تکاپوشون تموم شده و منتظرن تا لباسایه نو رو تن کنن و به خونه اقوام و دوستان سربزنن . لباس نو و وسایل نو خریداری شده مبارک .

سال ۸۶ سال نسبتا خوبی از نظر مالی بود . اما از نظر روحی مزخرف ترین سالی بود که طی شد . دل خوش که نباشه هیچ چیزی ارزش نداره . خیلی از حرفها تو دل خفه شده و نمیشه بیان کرد . در وبلاگ هم باید ملاحظاتی رو در نظر گرفت و نمیشه بی پروا همه چی رو گفت . دلیلش هم نمیشه گفت !

سال دیگه جای من از اینجایی که هستم تغییر میکنه و قراره به اصطلاح ارتقای شغلی پیدا کنم . احتمالا دیگه نتونم تند تند بیام تو وب یا مثلا به دوستان سر بزنم . قراره کارم چند برابر شه و چند نفری هم با من همکاری کنن . خدا بخیر کنه .

چون ممکنه تا ۵ یا ۶ فروردین نتونم چیزی اینجا بنویسم پیشا پیش سال نو رو به همه شما عزیزان تبریک میگم و براتون از خدا اول سلامتی و بعد خوشبختی میخوام . اگه در سال گذشته موجب آزار کسی بودم منو ببخشه و اگه اون بوده من میبخشمش .

 این شعر فریدون مشیری رو که توسط محمد نوری خونده شده خیلی دوسش دارم فکر کنم قبلا هم اینجا گذاشتمش :

به پیش روی من، تا چشم یاری می کند، دریاست !

چراغ ساحل آسودگی ها در افق پیداست !

درین ساحل که من افتاده ام خاموش،

غمم دریا، دلم تنهاست .

وجودم بسته در زنجیر خونین تعلق ها ست !

*****

خروش موج، با من می کند نجوا،

که : - « هرل کس دل به دریا زد رهائی یافت !

که هر کس دل به دریا زد رهائی یافت ... »

*****

مرا آن دل که بر دریا زنم، نیست !

ز پا این بند خونین بر کنم نیست ،

امید آنکه جان خسته ام را ،

به آن نادیده ساحل افکنم نیست