چهار شنبه شب رفتم چهار راه اسلامبول که کارای چاپی که سفارش د ادم تحویل بگیرم اما نمیدونم چی شد سر از ساختمون پلاسکو و مرکز خرید اونجا در آوردم . بعداز کلی دور زدن اینور و اونور رفتن وکلی قیمت بالا پائین کردن سر انجام یک پولیور خریدم . اما ساعت 9 شد و دیگه به کار اصلیم نرسیدم  !

روز پنج شنبه هم از صبح از خونه زدم بیرون تا بکارای که از قبل مونده بودم برسم که البته 80 درصد کارام انجام شد .ابتدا قسمت گارانتی شرکت ایران خودرو تو یادگار امام . سپس شهرک کوی دانشگاه در جاده کرج وبعد میدان فاطمی برای دریافت طلب بعد میدان آرژانتین برای دیدن یک نفری سپس خیابان سهروردی و بعد میدان هفت حوض نارمک و بعد خیابان جشنواره و بعد شهرک پردیسان و بعد قیطریه و سرانجام خانه . کلی کار انجام شد . هیچی بد تر از شنیدن آهنگای تکراری دابولی با صداهای درست شده بوسیله کامپیوتر نیست . هست ؟ نه نیست .

البته یکی رو جا انداختم یه سرم رفتم بیمارستان ملاقات مادرم . فعلا دوباره بستری شده واسه شیمی درمانی و احتملا تا دوشنبه کارش طول میکشه .

روز پنج شنبه انگاری یه جور دیگه ای بود نه اینکه اتفاق خاصی افتاده باشه اما یه خورده فضا سنگین بود . بنظرم میاد فکرم داره مشغول یه موضوع جدید میشه .

احتیاط   احتیاط  !!!!

میگن شرط عقله اما کاشکی نبود و بازهم میگفتن که تو عاقلی !!!

چرا گاهی حرفای درونی باز گو کردنش بسیار سنگین و سخته ؟  جسارت گفتنه ..................تبعاتی داره که نمشه نسبت بهش بی تفاوت بود  . البته اگه از نوع آبدوخیاری باشه اصلا مهم نیست چون گوش همه از این جملات رو دلی پره .  تشخیص اینکه کدومش واقعی یه و کدومش اظهار لطف آبدو خیاری و دل خوشکنک ه سخته .  در هر حال علت خفه شدن و بریده بریده شدن احساسات عاطفی افراد فقط و فقط بخاطره  عدم  پیش بینی عکس العمل طرف مقابله  نه چیز دیگه . ترس و نگرانی که هیچ وقت از شخص خود من دور نشده و نمیشه .