مدتی یه از مطالعه بدور افتادم . احساس میکنم خیلی از چیزایی که میشنوم برام تازگی داره . یادم میاد تا همین یکسال پیش مدام بدنبال بروز کردن اطلاعات کاریم بودم . از این سایت به اون سایت . اما الان ....

و این خیلی بده .

من که خودم فکر میکنم مربوط به تنبلی باشه . و باقی حرفا رو اگه بخوام بنویسم حتما بهونه میشه ، نه دلیل .

یه خورده بیش از اندازه خودمو گرفتار روزمرگیهای بیخودی کردم . شاید اونم بخاطر فرار از سایر مسائله که نمیشه عنوان کرد .

در هر صورت باید به این یکنواختی وبی حوصلگی سر و سامونی داد . یه کم بفکر سلامتی خودم باشم . چه از نظر روحی و چه از نظر جسمی .

بیش از اندازه استرس دارم . و کشمکش های عجیب و غریب با آدما دارم . باور کنید از یه ارتباط جدید به اندازه یه غول وحشتناک ترس دارم .

ای کاشک آدم به اندازه یه بز بیشتر فهم و شعور نداشت که با یه گوشه چشم شاد میشد و با یه اخم کوچیک غمگین . کاشکی آدم دور ترین فاصله ای رو که میتونست ببینه فقط تا نوک دماغش بود !

راستی روانپزشکا میگن کسانی که خیلی کاشکی کاشکی میکنن افسردن ! اگرچه که بیشتر روانپزشکا خودشون خل تشریف دارن .

این گمشده کی پیدا میشه ؟

 من نمیدونم ...