روز پنج شنبه واسه ساختمونمون یه آگهی استخدام سرایدار داده بودیم . بگذریم از اینکه شاید 1500 تا تلفن  و به اون  سه خطی که داده بودیم ، شد .

 از ساعت 4 بعدازظهر جلوی در ورودی ساختمان غوغایی بود . شاید نزدیک به 70 یا 80 نفر آدم که تازه گلچین شده بودند و آدرس گرفته بودند و بیشتر شون با خانوم و بچه هاشون اومده بودند ،  جلوی در منتظر شروع شدن مصاحبه بودن . ولی بخدا ما فقط یه نفر میخواستیم !

 شروع  کردیم . اول اونایی که با خونواده اومده بودن رو صحبت کردیم . انواع و اقسام آدمهای ضعیف و فقیر که ..... چی بگم !

خدایا اگه عدالت تو اینه که عده ای حاضر باشن واسه نون و جا  خودشونو جلوی من و امثال من خورد کنند و برای تحریک عواطف از زن و بچه هاشون هم مایه بذارن ، عین ظلمه!  عین ظلمه !

مگه نمیگن همه انسانها توشون تعقل وجود داره و میتونن از این نعمت استفاده و امرا معاش کنند . اما خدا ! تو دادن این نعمت هم عدالت رو رعایت نکردی . به بعضیا از این قوه خیلی دادی و به بعضیا کم ! مگه نه اینکه هرچه داریم از تو ست پس چرا اینجوریه ؟

طفلکیا بعضیاشون حتی نمیتونستند حرف بزنن چه برسه به اینکه بخوان نیازشونو دقیق مطرح کنند .

تو همین بقل گوشمون کلی آدم نیازمند وجود داره اون وقت میلیونها دلار خرج حماس و فتح میکنن که بزنن تو سرو کله همدیگه !

من که هیچ جوابی پیدا نکردم . اما در عجبم که چرا اینطوریه . اگه این وضعیت بخاطر اینه که انسانها واسه زندگیشون انگیزه داشته باشند و بیشتر تلاش کنند و اگه همه مثل هم باشن اون وقت دیگه کسی از جاش تکون نمیخوره ، قبول .  اما همه چی شدت وضعف داره . آیا نمیشد شما که خدا هستی و همه چی بلدی تدبیر دیگه ای میکردی که ضعف و فقر دیگران حداقل باعث آزار دیگران نشه .

اینو واسه این میگم که آخه همه میگن شما هرچی که داری از خدا داری اما آخه مگه خدا راضیه که مثلا من تو فقر و فلاکت زندگی کنم و شرمنده خودمو اطرافیان باشم و  بقیه اینقدر بخورن که از حلق شون بیرون بزنه ؟

در مجموع خدایا باز هم شکرت !!!!

یه کتاب شعر هدیه گرفتم به نام : سکوت سرشار از ناگفته هاست   اثر مارگوت بیکل با ترجمه احمد شاملو.

یه قسمتی از اون :

برای تو و خویش

چشمانی آرزو می کنم

که چراغها و نشانه ها را در ظلمات مان ببیند

گوشی

که صداها و شناسه ها را در بیهوشی مان بشنود

برای تو و خویش ، روحی

که این همه را در خود  گیرد و بپذیرد

وزبانی

که در صداقت خود مارا از خاموشی خویش بیرون کشد و بگذرد

از آن چیزها که در بندمان کشیده است سخن بگوییم .